I you and bliss

On a night like this, I held her in my arms,

installed her on my sleepy shoulders for perpetual security

Her citrus fragrance took me to a soothing place and did to me what spring does to berry trees

Her hair was falling like a river, it bathed me in love and joy

Her bright body, her great still eyes and that silvery night

I was encapsulated in a capsule of love;

I let my lips reach my angel, they tasted honey

Kiss by kiss I travelled across her small infinity

I reached an oasis, I let my tongue out to quench my thirst

I ended up drinking a pitcher of wine

Like a wobbling drunken man, I ran my hand through her body,

It was like a goblet holding gentle sweetness destined for me.

I was gasping for breath, she lend me some air

I was running for peace, she provided me space

Her arms, her breasts, her waist are missing in me, like land forms relinquishing their form and becoming grains of sand in a river

We were fire, silence and sound,

We entered dark corridors and tread mysterious paths

We were playing to nature’s tune

Your wet lips, that passionate kiss and a beautiful night has brought life to me, like a musician who brings a flute back to life.

Your aroma still lives dimly in my body and provides me the bliss of life…

You are my thirst, my infinite anguish, my indecisive path

I have been to a camp on Logic, Language, Life Skills conducted by Vandemataram Foundation at SPR school, Ghatkesar. I wish to share my experiences with you.

"చక్రవర్తి అశోకుడెచ్చట, జగద్గురు శంకరుండెచ్చట

ఏవి తల్లి నిరుడు కురిసిన హిమసమూహములు.."

అని గతించిన కాలాన్ని గురించి పాడుకుంటూ SPR స్కూల్ కి నా ప్రయాణం ప్రారంభించాను.మంచు ముసుగు లో కూడా ఇంటి ముందు రంగు రంగుల ముగ్గులు, ఉద్యోగానికి వెళుతున్న పిల్లలకి "సద్ది" కట్టిస్తున్న తల్లులు, కిట కిట లాడుతున్న దేవాలయాలు - శతాబ్దాలు దాటినా విచ్చిన్నం  కాని ఈ దేశ సాంస్క్రుతిక బలాన్ని తలుచుకుంటూ ఒక నూతన అనుభవం వైపు నడిచాను.

స్కూల్ ని చూడగానే విద్యార్థుల సృజనాత్మకత ని, తల్లి తండ్రుల కష్టాన్ని తాగేసే మరో కార్పొరేట్ రాక్షసి లాగానే అనిపించింది.విద్యార్థులకు  క్యాంప్ నిర్వహిస్తున్నారంటే నాకు తెలిసిన "concentration camp" స్మరనకు వచ్చింది.పిల్లల్లో క్రమశిక్షణ కోసం వారిని క్రమంగా శిక్షించే పని లో ఉన్న PET సార్ ని చూసేందుకు సిద్దమయ్యాను.

పండగ రోజున వినిపించే డప్పు శబ్దం తరగతి గది కి దారి చూపించడం చూసి మొదట కొంత ఆశ్చర్య పోయాను.తొంగి చూస్తే  40 - 45 సం. వయస్సు గల వ్యక్తి ఐదుగురు పిల్లలతో కలిసి dance చేస్తున్నాడు.తరువాత తెలిసింది ఎక్కాలు లేని లెక్కల పరీక్షలో ప్రథమ  స్థానం లో నిలిచిన విద్యార్థుల తో SPR విద్యాసంస్థల ఛైర్మన్ కలిసి ఆడుతున్నారని!!చదువుల పండగ నిర్వచనం లాగా ఉంది ఆ సన్నివేశం. రెండు నిమిషాల లోనె అంతా నిశ్శబ్దం. ధ్యానం,గాయత్రి మంత్రం జపిస్తూ పిల్లలు మరో పరీక్షకు సిద్ధమయ్యారు.విచిత్రంగా ఒక్క కర్ర విరగ లేదు, ఒక్క పరుష వాక్యం దొర్లలేదు.

విఠల్ ( 5వ తరగతి, తాండ్ర ) తో లెక్కల పరీక్షలో పోటీ  పడదామని ప్రయత్నించాను.కాని నేను అలొచించే లోపే ఆ చిట్టి తమ్ముడు సమాధానలు  రాసెయ్యడం చూసి నా ప్రయత్నాన్ని విరమించుకున్నాను.ఇంతలో దాస్ మిగతా వాలంటీర్ల తో కలిపించాడు.వేల జీతాలు తీసుకునె టీచర్ లలో కూడా కనిపించని అంకిత భావం, పిల్లల పట్ల వారి ప్రేమాభిమానం నన్ను ముగ్ధున్ని చేసింది.

ఉద్యోగాన్నే ఇంటి పేరు గా మార్చుకున్న "J.D" లక్ష్మి నారయణ గారు రావడం తో  ఒక్క సారిగా సందడి ప్రారంభం అయ్యింది.ఇక్కడ నించి అందరం "బాలసభ" కు వెళ్ళాము.

లోక్ సభ చూసాము, శాసన సభ చూసాము ఈ బాల సభ ఏంటో అని అడుగుతున్న నా స్నేహితుడు రాజు అవాక్కయ్యే లాగ షెహనాజ్ అనే 6వ తరగతి విద్యార్థిని బాల సభని ప్రారంభించింది.ఈ బాల సభ కి కర్త, కర్మ, క్రియ అంతా విద్యార్థులే.ముఖ్య అతిథు లు కూడా వారే!ఊరు కాని ఊరు అయినా లేశం మాత్ర మైనా భయం లేకుండా ఉపన్యసిస్తున్న ఈ పిల్లల ఆత్మస్థైర్యం మమ్మల్నందిరినీ సమ్మో హితులని చేసింది.ఇవ్వాల్టి బాల సభే రేపటి గ్రామ సభ, శాసన సభ, లోక్ సభ అని చెప్పిన ఒక చెల్లి వాక్యం ముమ్మాటికి అక్షర సత్యం.

ఖలీల్ సార్ గారు తన పాట లో భారత దేశాన్ని చూపించేసారు.చివరన J.D గారి ఉపన్యాసం తో కార్యక్రమం ముగిసింది. 

ప్రతి సంవత్సరం ASER విశ్లేషణల తో కృంగిపొయే మాలో ఈ అనుభవం కొత్త ఆశలను రేకెత్తించింది.సర్కారు బడి పిల్లల్లో ని సత్తాని వెలికి తీసి ఈ జాతి నిర్మాణానికి యోగదానం చేస్తున్న వందేమాతరం వారికి మనస్పూర్తిగా మా అభినందనలు.

 

"

మాది సర్కారు బడి

అది సంస్కారానికి జలనిధి

మాకు లేవు 

    నిండిన కడుపులు

    పొడుగు లాగులు

    పుస్తకాల మోతలు 

    సెల్లు ఫోనులు

    ఫేసు బుక్కులు

    ప్రేమ కలాపాలు

మాకున్నవి

    వాల్మికి వారసత్వం

    ఏక లవ్యుని ఆదర్శం 

    జాతి అంటే గర్వం

    తోడు నిలిచే వందేమాతరం

    చదువు పట్ల అంకిత భావం

    

మా నేస్తాలు 

    మట్టి, మనిషి, ప్రకృతి 

మా దారులు 

    వివేకానందుని సూక్తులు

ఓ విశ్వమా! కళ్లు తెరచి చూడు.తూర్పున కమ్మిన తిమిర తెరలను చీల్చుకుంటూ విశ్వవేదిక పై జ్ఞాన వీణ ను వినిపించేందుకు తరలి వస్తున్న మమ్మల్ని"

for you...

I read many books, wrote many lines,

Why do I face this drought when I try writing about you?

Do I write a sonnet or an allegory, 

How foolish of me to think that emotions have a format?

I let my thoughts express and they dont raise passion neither do they raise any emotion,they take me to a land of serenity.

I broke many hearts, made many unfulfilled promises,for I never believed two souls can live together without deception.

I never accepted you to be real as it is too good to be real, but how can I be dreaming for years together.

Merging into one and yet to be different without a lie is too good to be called love.

బిపన్ చంద్ర చదివిన ప్రతీ సారీ మనసులో ఏదో ఉద్వేగం కలుగుతుంది.కళ్లు చెమరుస్తాయి.అది ఆనందానికో, ఆవేదనకో సంకేతాలు తెలియరావడం లేదు.దేశ వాతావరణం లో ఎంతో మార్పు వచ్చింది.నాటి యువకులు భగత్ సింఘ్, బిస్మిల్, సూర్య సేన్ వంటి వారు దేశం కోసం ప్రాణ త్యాగానికి సిద్ద్ద పడితే, నేడు ఓటు వేయడానికి కూడా యువత కాలు గడప దాటడం లేదు.నాటి నాయకులు నెత్తుటి చమురు తో స్వతంత్ర్య జ్యోతిని వెలిగిస్తే, నేటి నేతలు ఆ జ్యోతిని రావణ కాష్టం గా ఉపయోగిస్తూ దేశాన్ని తగుల పెడుతున్నారు. పత్రికలలో వార్తల కోసం డబ్బులు ఇవ్వాలి అన్న బహిరంగ రహస్యం తెలిసిన మనకు, తిలక్, శిశిర్ కుమార్ ఘోష్, దాదాబాయి లు పత్రికలలో వార్తలను రాయడనికి, ఆ వార్తలను చేరవేయడానికి నానా తిప్పలు పడే వారు అన్న సత్యం జీర్ణించుకోవడం కొంచం కష్టం గానే ఉంటుంది. 

బుస్సుల్లో అత్యాచారం చేసేంతగా, రోడ్ల మీద పడి కొట్టుకునేంత స్వాతంత్ర్యం వచ్చినందుకు ఆనంద పడాలో, అంతర్జాలం లో జోక్ చేస్తే జైలు కి వెళ్ళాల్సినంత నియంత్రుత్వం ఉన్నందుకు ఏడవాలో తెలియని సందిగ్ధం లో ఉన్నము మనం.గాంధీ ని నమ్మిన చేనేత కార్మికుడి  లాగానే స్వరాజ్యం కడుపు ఎండి పోయి ఏదో మూలన ఏడుస్తూ ఉండవచ్చు.నిజానికి మనం భద్రపరచాల్సింది అంతరించి పోతున్న జీవ వైవిధ్యాన్ని కాదు, కాటికి కాలు చాపిన స్వరాజ్యాన్ని .

on child rape in Delhi...

వసంతం భయపడింది...

విరిసి విరియని నవ్వులను సైతం చిదిమి వేసే

దారుణమైన కామాగ్ని ఈ లోకాన్ని చుట్టుముట్టిందని

వసంతం ప్రశ్నించింది...

పసి నవ్వులను కాపాడలేని మీకు

క్రొవ్విరుల తావిని ఆస్వాదించే అర్హత ఎక్కడిదని 

వసంతం వెళ్లిపోయింది ...

మళ్లీ విరియని మోడు మ్రాకులను,

మన పాపాలకు సాక్ష్యాలుగా మిగులుస్తూ.

ఒక క్షణం పర్వత శ్రేణిని అధిరోహిస్తూ
మరు క్షణం అగధాల్లోకి పడిపోతూ
భవిష్యత్తు కై భావ సోపానాలు నిర్మిస్తూ
నిన్నటి జ్ఞాపకాలను నెమరువేస్తూ
వాక్వ్యయం చేస్తూ,కాలానికి కళ్లెం తీయడమేనా జీవితమంటే?

కోడి తోనూ, గుడ్ల గూబల తోనూ నిరంతరం పొటీ పడుతూ
అర్ధం లేని పరుగుతో ఎండ మావులను ఛేధిస్తూ
నిరంతరం బహిర్ముఖుడవై, ఇతరుల జీవితాలను జీవిస్తూ
నీ జీవితపు పరమార్ధన్నే మరచిపోయావా?

నీ మీద నీవే యుద్ధం ప్రకటించి, అజ్ఞానపు శృంఖలాలను తెంచి
అంతర్ముఖుడవై, నామ రూప గుణా ల తెరలను మసి చేసి
నిత్యం నిన్ను నువ్వు సంస్కరించుకుని
అనంతమైన మైత్రి ని హృది నిండా నింపినపుడే
నీ ఈ జన్మ సఫలం అని తెలుసుకో!

ముద్దు..

నా చెలి రాసిన ఉత్తరము నను చేరింది

అభివ్యక్త పరచలేని భావాలను అందులొ నింపింది

సూటిగా తను నా గుండె లోతుల్లోకి పంపింది

నా నవ నాడులను ఒక్కసారిగ ఉత్తేజపరచింది

ఇనుడు పంపిన లేఖ తో పుష్పము వికసించింది

ఆమె పంపిన ఉత్తరముతో నా పెదవి కందింది